Bewegingen worden geproduceerd en gecoördineerd door verscheidene hersenstructuren zoals motore schors, cerebellum (kleine hersenen) en basale ganglia. Deze verschillende structuren vormen samen belangrijke circuits die ons in staat stellen willekeurige en onwillekeurige bewegingen uit te voeren.
Structurele veranderingen in deze hersengebieden of verstoringen van functionele connecties spelen een belangrijke rol in het ontstaan van bewegingsstoornissen. Zo kan bijvoorbeeld een verstoring van de complexe circuits binnenin de basale ganglia bewegingsstoornissen veroorzaken zoals de ziekte van Parkinson, dystonie en essentiële tremor. In verscheidene types van dystonie speelt cerebellaire dysfunctie zelfs een hoofdrol in de pathologie van de aandoening.
Bewegingsstoornissen zijn dus neurologische aandoeningen waarbij sprake is van een overmaat aan bewegen of een gebrek aan beweging, die niet te wijten is aan verlamming of spierzwakte. Het is als het ware onmogelijk om specifieke bewegingen te produceren en/of te controleren. In sommige gevallen zien we zelfs bijkomende klachten als onderdeel van een bewegingsstoornis:
Geheugen-, concentratie- en stemmings-stoornissen
Onverklaarbare pijn
Moeilijke ontlasting kunnen een
Verscheidene studies hebben reeds aangetoond dat een groot aantal hersengebieden een rol spelen in de pathofysiologie van bewegingsstoornissen. Aan de hand van een qEEG met sLORETA analyse kunnen we abnormale activiteit in de desbetreffende gebieden in kaart te brengen. Met behulp van neuromodulatie trachten we de pathologische activiteit (hyperactiviteit en/of hypoactiviteit) respectievelijk te onderdrukken of op te wekken. Op deze manier is het mogelijk de verschillende symptomen van de betreffende aandoening te beperken.
De meest gekende vorm van neuromodulatie voor bewegingsstoornissen is diepe hersenstimulatie (Deep Brain Stimulation) voor de ziekte van Parkinson. Onze dienst heeft een belangrijke expertise betreffende DBS voor bepaalde patiënten die lijden aan de ziekte van Parkinson.
Daarnaast is er ook toenemende evidentie dat stimulatie van de dorsale wortels (DRG) juist voor hun intrede in het ruggenmerg een invloed kan hebben op bewegingstoornissen in een lidmaat, bijvoorbeeld dystonie.
Verder heeft ook de niet-invasieve neuromodulatie onder vorm van TDCS en TMS een plaats bij bepaalde bewegingsstoornissen.
